Μία από τις χρησιμοποιούμενες κλινικές διατάξεις στο anima vita είναι και η Ψυχοθεραπευτική Θεατρική Ομάδα η οποία εργάζεται από το έτος 2007.

Η χρήση του θεάτρου ως θεραπευτικό μέσο προσφέρεται να δώσει υπόσταση στην εσωτερική ενδοψυχική σύγκρουση του ατόμου ευνοώντας την ανα-διατύπωσή της μέσω της θεατρικής ανα-παράστασης. Με άλλα λόγια , μια σειρά από ψυχολογικές εμπειρίες του παρελθόντος αναβιώνονται, όχι με την έννοια ότι ανήκουν στο παρελθόν, αλλά ότι κάτι γίνεται τώρα και για πρώτη φορά, με τη διαμεσολάβηση του θεατρικού λόγου που αναλαμβάνει να αναπαραστήσει η ομάδα κατά την πρόοδο της ψυχοθεραπείας. Μέσα από αυτό το πρίσμα μπορούμε να διακρίνουμε κάποιες ομοιότητες του δράματος με την ψυχαναλυτική θεραπεία , οι οποίες βασίζονται στη λειτουργία του συμβολισμού και των μεταφορών.
Και στις δύο περιπτώσεις, οι συγκρούσεις και οι αντιστάσεις νοηματοδοτούνται και επιλύονται, όχι τόσο λόγω της γνώσης αυτής καθαυτής, αλλά εξαιτίας μιας ειδικής εμπειρίας- πλαίσιο – η οποία συμβαίνει στον ενδιάμεσο μεταβατικό χώρο (σκηνή) .

Ο βασικός κανόνας της ομάδας είναι (πρόκειται για προτροπή) τα μέλη της ομάδας να μιλούν κατά τη διάρκεια της θεραπείας (δημιουργία της ανα-παράστασης του «θεατρικού» κειμένου) συνειρμικά, δηλαδή να εκφράζουν ελεύθερα ότι έρχεται στο νου τους, χωρίς φόβο, ντροπή και λογοκρισία. Είναι και ο λόγος που αυτή η «θεατρική» ομάδα δεν έχει σκηνοθέτη.