ΑΝΑ-ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Μία από τις χρησιμοποιούμενες κλινικές διατάξεις στο anima vita είναι και η Ψυχοθεραπευτική Θεατρική Ομάδα η οποία εργάζεται από το έτος 2007.

Είναι μια ψυχαναλυτική ομάδα θεραπείας και οι εργασίες της βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στην επιστήμη της Ψυχολογίας και μάλιστα της Ψυχανάλυσης.

Η χρήση του θεάτρου ως θεραπευτικό μέσο προσφέρεται να δώσει υπόσταση στην εσωτερική ενδοψυχική σύγκρουση του ατόμου ευνοώντας την ανα-διατύπωσή της μέσω της θεατρικής ανα-παράστασης.

Το θεραπευτικό πλαίσιο συνίσταται στα μέλη, τους συντονιστές, το χώρο, το χρόνο και το σκοπό (το θεραπευτικό αποτέλεσμα).

Ο βασικός κανόνας είναι (πρόκειται για προτροπή) τα μέλη της ομάδας να μιλούν κατά τη διάρκεια της θεραπείας (δημιουργία της ανα-παράστασης του «θεατρικού» κειμένου) συνειρμικά, δηλαδή να εκφράζουν ελεύθερα ότι έρχεται στο νου τους, χωρίς φόβο, ντροπή και λογοκρισία.

Η θεραπευτική αυτή ιδιότητα είναι η δημιουργία ενός καλού θεραπευτικού περιβάλλοντος, εντός του οποίου ο θεραπευτής φροντίζει εξωτερικά, αυτό που απασχολεί τον θεραπευόμενο εσωτερικά. Είναι και ο λόγος που αυτή η «θεατρική» ομάδα δεν έχει σκηνοθέτη.

Τα μέλη της ομάδας και οι συντονιστές παίζουν ο καθένας μόνος του διαμέσου του θεατρικού έργου, των ιδεών τους, των εικόνων τους, των φαντασιών τους και στη συνέχεια παίζουν μαζί, εκεί όπου συναντώνται οι συνειρμικές διαδικασίες των δύο. Κάθε φορά αυτή η συνάντηση των δύο, επιτρέπει στον αναλυτή να εγκαταστήσει μια σύνδεση ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν του αναλυόμενου.

Με άλλα λόγια , μια σειρά από ψυχολογικές εμπειρίες του παρελθόντος αναβιώνονται , όχι με την έννοια ότι ανήκουν στο παρελθόν, αλλά ότι κάτι γίνεται τώρα και για πρώτη φορά, με τη διαμεσολάβηση του θεατρικού λόγου που αναλαμβάνει να αναπαραστήσει η ομάδα κατά την πρόοδο της ψυχοθεραπείας.

Η θεραπεία έγκειται στο να αναδειχθεί πως «οι ρίζες του κακού» δεν βρίσκονται στη σημερινή πραγματικότητα ,αλλά σε χρόνο πρότερο, και να αναπαραστήσει ο άνθρωπος με το ρόλο που αναλαμβάνει σήμερα, κάτι που συνέβη σ’ αυτόν πολύ παλιότερα .
Μέσα από αυτό το πρίσμα μπορούμε να διακρίνουμε κάποιες ομοιότητες του δράματος με την ψυχαναλυτική θεραπεία , οι οποίες βασίζονται στη λειτουργία του συμβολισμού και των μεταφορών.

Και στις δύο περιπτώσεις, οι συγκρούσεις και οι αντιστάσεις επιλύονται, όχι τόσο λόγω της γνώσης αυτής καθαυτής, αλλά εξαιτίας μιας ειδικής εμπειρίας- πλαίσιο- η οποία συμβαίνει στον ενδιάμεσο μεταβατικό χώρο (σκηνή) . Στη διάρκειά της οι συγκρούσεις νοηματοδοτούνται. Γεγονός που επιτρέπει την ελεύθερη εξέλιξή τους, την αναδιοργάνωσή τους και άρα τη διευκόλυνση και την επίλυσή τους, δηλαδή τη θεραπεία.

Αυτός ο στόχος επιτυγχάνεται όταν ο αναλυόμενος μεταβάλλει τελικά την επανάληψη του παρελθόντος και απαλλάσσεται από σκέψεις και συμπεριφορές που εμφανίζονταν ως δεινά.
Ο Αριστοτέλης απέδιδε στην παράσταση της τραγωδίας λειτουργία καθαρτική. Αλλά και το πρώτο όνομα που έδωσε ο Φρόυντ στην ψυχανάλυση ήταν καθαρτική θεραπεία…

Οι συναντήσεις της ομάδας γίνονται κάθε Παρασκευή, ώρα 19.00 -21.00

[portfolio carousel=»true» columns=»3″ title=»Φωτογραφίες» cat=»theatre»]