Η φωτιά δεν είναι μόνο «εξημερωμένη» και «πολιτισμένη» . Είναι και φωτιά.
Η απόκτηση της από τους ανθρώπους δια μέσου του πυροφόρου Προμηθέα είναι το έμμεσο αποτέλεσμα ενός πολέμου, εκείνου μεταξύ των Θεών και των Τιτάνων και ενίοτε του Δία κατά των Ολύμπιων θεών και των θνητών.
Ο Δίας, γιος του Κρόνου, ασκώντας εξουσία δίχως κανόνες και πλαίσιο, είναι ένας τύραννος σκληρός και άκαμπτος. Δε θέλει όμως να παραμείνει πρωτόγονος .
Σε αυτή του την απόφαση -η φωτιά να δοθεί στους ανθρώπους- αντιδρούν από την μία οι κάτοικοι του βασιλείου του επειδή δεν είναι προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο, κι απ’ την άλλη, στη γη βασιλεύει η ωμοφαγία !
Η συμπεριφορά των ανθρώπων ήταν – και παραμένει- παρορμητική χωρίς τη δυνατότητα της μετάθεσης της (δια) πράξης μέσα στο χρόνο η οποία περιλαμβάνεται στη διαδικασία της σκέψης.
Και αν λοιπόν η φωτιά είναι η πηγή του πολιτισμού και χρησιμοποιήθηκε από τον άνθρωπο ως τέτοια -στο μαγείρεμα του φαγητού, στο να ζεσταθεί από το κρύο ,στο να δει στο σκοτάδι ,στο να κρατήσει μακριά τα άγρια ζώα κ.λ.π.-είναι ταυτόχρονα και ένα ζήτημα επίγνωσης. Και ο Αισχύλος, μέσω του «Προμηθέα», αυτό προέβλεψε εδώ και 2500 χρόνια…