Ή Θεωρία των Αντικειµενοτρόπων Σχέσεων (Winnicott) περιγράφει πως το περιβάλλον μιας «καλής μητέρας «
θα επιτρέψει στο βρέφος να δημιουργήσει αναπαραστάσεις εαυτού και άλλου σε ένα ενδιάμεσο χώρο ( μεταξύ βρέφους και μητέρας).
Σε αυτόν τον ενδιάμεσο χώρο το παιδί βρίσκει και δημιουργεί αυτό που ο Winnicott ονομάζει μεταβατικό αντικείμενο που είναι και δεν είναι η μητέρα.
Αυτός ο εν δυνάμει χώρος ανάμεσα στην υποκειμενικά εννοούμενη εσωτερική πραγματικότητα και την αντικειμενικά
αντιληπτή εξωτερική πραγματικότητα παραμένει διαθέσιμος από τη μητέρα στο παιδί, σαν εσωτερικός χώρος για τη βίωση της ζωής, τη δημιουργία νέων ιδεών, εικόνων, φαντασιώσεων κ.α…
Το άτομο θα οικοδομήσει την αναπαράσταση ενός αληθούς εαυτού, ικανού να παίζει και να δημιουργεί.
Tα μέλη της Ψυχοθεραπευτικής Θεατρικής Ομάδας «παίζουν» … δηλώνουν την επιθυμία τους να φανερώσουν το δικό τους
ανομολόγητο άγνωστο…και όχι να γίνουν ηθοποιοί .